Sobanoedels in Hakone 

Sobanoedels: noedels van boekweit met een nootachtige smaak. Hakone: een stad aan de voet van de Japanse vulkaan Fujiyama. Wat die twee met elkaar gemeen hebben? Niet veel, op het eerste gezicht. Maar je kent vast wel dat gevoel van een gerecht dat je herinnert aan een ervaring, een reis, een persoon. Ik waarschuw je: op het einde van deze blog zit je sowieso in een nostalgische bui. Of heb je zin in sobanoedels, dat kan ook.  

Wat zijn sobanoedels? 

First things first. Misschien ben je niet helemaal thuis in de Japanse keuken en vraag je je af wat sobanoedels juist zijn. Zoals we al vertelden bestaan ze uit boekweit, wat ze ideaal maakt voor mensen met een glutenallergie. In recepten lees je daarom ook wel eens buckwheat noodles. Daarnaast kan je de smaak het best vergelijken met die van noten. Je eet ze koud, maar ook warm. In tegenstelling tot andere noedels, zoals udon of ramen, hebben ze een bruingrijze kleur. Klinkt dat niet zo appetijtelijk? De smaak, in combinatie met andere Oosterse ingrediënten, maakt gelukkig alles goed.

Hakone, memorabel op meer dan één manier

Ook ik stond wat argwanend tegenover sobanoedels. De eerste keer dat ik ze proefde was tijdens onze reis naar het prachtige natuurgebied Fuji-Hakone-Izu. Een echte must tijdens je reis naar Japan. Niet enkel de kleurrijke cultuur, maar ook de natuur en allerlei plaatselijke gastronomische verrassingen blijven je eindeloos boeien. Genoeg om nooit meer weg te willen uit Japan.

Alleen: toen wij het reservaat bezochten werd Japan net geteisterd door een verschrikkelijke hittegolf. Temperaturen van 40°C en meer waren dagelijkse kost. De hitte had mij en mijn eetlust dan ook goed te pakken. Nogal moedeloos, vreselijk bezweet en met een knorrende maag, bladerde ik door de menukaart van het restaurant in Hakone. Geen zin in ramen of tonkatsu, eigenlijk geen zin in eten over de hele lijn. Maar ja, die maag…

Bazin bracht verlossing

Wanneer je onze blog over het openbaar vervoer in Tokyo al las, dan weet je hoe behulpzaam de Japanse bevolking is. En ook in Hakone was hulp niet ver weg. De bazin van het restaurant zag mij troosteloos naar het menu staren, besloot een glimlach op mijn gezicht te toveren en keerde terug met een portie sobanoedels met alles erop en eraan.

Tien op tien voor presentatie verdiende de lieve bazin sowieso. Maar ik dacht bij mezelf: noedels, en dan nog koud ook… Misschien stond de twijfel op mijn gezicht, want ze legde me uit hoe ik de sobanoedels het beste at.

Love at first bite

En vanaf de eerste hap was ik verkocht. De noedels, gedipt in een op smaak gebrachte sojasaus en met wat knapperige tempura waren een prachtige samensmelting van zuivere ingrediënten. Eenvoudig, maar toch zo verfijnd om alle smaken te doen smaken naar wat ze moeten smaken – volg je nog? Het was genoeg om van mij een diehard sobanoedel-fan te maken.

Nostalgische noedels

Na de reis maakte ik in Dun Huang, onze Aziatische foodstore, dan ook direct het gerecht klaar. Toegegeven, het was niet op en top zoals daar. Niets tipt natuurlijk aan het origineel. Maar het was voor mij ruimschoots voldoende om nog eens te genieten en mij terug te brengen naar het memorabele bezoek aan Hakone. Ik zag de vulkaan en prachtige natuur weer voor mij, kon de hitte haast voelen. Dat gevoel van een lekkere maaltijd die afkoeling bracht na een uitputtende maar prachtige tocht kwam overspoelde mij alsof ik er nog was. Eten en emoties versterken elkaar duidelijk.